بخشی از متن :

آموزش و پرورش در ایران

سوابق تعلیم و تربیت آدمی نشان می دهد که به علت ناچیز بودن مجموعه ی میراث اجتماعی و ساده بودن ارتباطات انسانی آموزش و پروش به وسیله خانواده ها و بیش تر به صورت غیر عمدی انجام گردیده است. با گسترده شدن دامنه دانش ها و مهارت های بشری و توسعه فرهنگ و تمدن های مختلف افزایش جمعیت تراکم نفوس در شهرها و روستاها رفته رفته نوعی دخالت آگاهانه در جریان انتقال فرهنگ و تمدن به کودک و نوجوانان ضروری شمرده شده و ضمن توجه به تربیت غیر عمدی پدید آمد و سالمندان با توجه به مقاصد معین به پرورش خردسالان پرداختند و برای انجام دادن وظایف تعلیم و تربیت به صورت رسمی و عمدی طبقی ضوابطی به تدریج سازمان های متعددی را ایجاد کردند.

تاریخچه :

در سال 1232 هجری شمسی و به دنبال تأسیس دارالفنون اولین بار وزارت خانه های به نام وزارت علوم تأسیس گردید. در سال 1288 هجری شمسی نام وزارت علوم به وزارت معارف اوقاف و صنایع مستظرفه تغییر یافت.

در سال 1317 هجری شمسی وزارت مذکور به نام وزارت فرهنگ خوانده شد. در سال 1343 هجری شمسی بر اساس قانون صرفاً امور آموزش و پرورش پیش دانشگاهی و دانشگاهی به وزارت آموزش و پرورش محول گردید. در سال 1346 هجری شمسی به موجب قانون کلیه امور مربوط به دوره های تحصیلی مربوط به دوره های تحصیلی پیش دانشگاهی به عهده وزارت آموزش و پرورش گذاشته شد. در سال 1366 قانون اهداف و وظایف وزارت آموزش و پرورش در 4 فصل 13 ماده و 9 تبصره تصویب گردید.

سازمان مدارس به سبک جدید در ایران از زمان تأسیس دارالفنون در سال 1228 (ه.ش) تأسیس گردید. در قانون فرهنگ مصوب 1290 (ه.ش) آمده است که مدارس و مکاتب بر چهار نوع مدارس ابتدایی روستایی، مدارس ابتدایی شهری، مدارس متوسطه و مدارس عالی می باشند.

در سال 1313 دوره های تحصیلی ایران شامل دوره ابتدایی (6 سال)، اول متوسطه (3 سال) و دوم متوسطه (3 سال) بوده است.

در قانون سال 1322 (ه.ش) دوره های تحصیلی عبارت بوده است از: آموزش ابتدایی (6 سال) و دوره متوسطه (دو دوره سه ساله که دوره اول عمومی و دوره دوم به بخش نظری و فنی و حرفه ای تقسیم شده است).

از سال 1345 لغایت 1370 شامل دوره های کودکستان (3-2 سال)، دبستان (5 سال)، راهنمایی تحصیلی (3سال)، دوره متوسطه (4 سال) و تحصیلات عالی بر حسب مورد (7-2 سال) بوده است.

از سال 1370 (ه.ش) تا کنون دوره متوسطه عمومی، فنی و حرفه ای به مدت 3 سال و دوره پیش دانشگاهی به مدت یک سال مصوب گردیده است.

...............

........

..

پیشینه پژوهش

پژوهش های داخل کشور:

مجد الدین و همکاران (1391 ) در پژوهشی تحت عنوان تعیین اولویت بندی نیازهای آموزش محیط زیستی معلمان زن در مقطع ابتدایی منطقه17 آموزش و پرورش شهر تهران به این نتیجه دست یافتند که معلمان درچهار زمینه روش های ارائه آموزش های محیط زیستی، طرح الگوهای تجربی به منظور تسهیل آموزش های محیط زیستی، راه های ایجاد انگیزه و هیجان در فعالیت های خارج از مدرسه و روش های ارزشیابی در آموزش های محیط زیستی نیاز به آموزش دارند و نیازهایی که زیر مجموعه مهارت های طراحی و اجرای آموزش های محیط زیست می باشند.


اورنگی و همکاران (1390) در تحقیقی تحت عنوان بررسی تأثیر آموزش های ضمن خدمت در زمینه روش ها و فنون تدریس، مدیریت کلاس و سنجش و اندازه گیری بر عملکرد حرفه ای معلمان چهار ناحیه آموزش و پرورش شهر شیراز بود، یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که دوره های آموزش ضمن خدمت روش ها و فنون تدریس، مدیریت کلاس و سنجش و اندازه گیری، تأثیری بر عملکرد حرفه ای معلمان در تدریس و کلاس داری و ارزشیابی کلاسی و وضعیت تحصیلی دانش آموزان ندارد.

...............

.........

...

پژوهش های خارج از کشور:

آیسگل و بیلگ (2010) در تحقیق خود تحت عنوان تعیین ویژگی های برنامه های آموزش ضمن خدمت که به معلمان از طریق تحلیل قرین شده انجام دادند و طبق یافته هایشان به این نتیجه دست پیدا کردند که آموزگارانی در این برنامه ها و دوره ها شرکت می کنند و دعوت می شوند در وحله اول به علائق آن ها باید توجه لازم را کرد تا برنامه ها مؤثر و هدفمند باشد و اثربخشی لازم را داشته باشد و در پایان آموزگاران زن و مرد ترجیح دادند که آموزش باید در یک استان یا شهرستان و یک مدرسه باشد و دوره ها به صورت عملی برگزار شود و موضوع آموزش توسط معلمان تعیین گردد.

بوید (2010) بیان می دارد که یکی از راه های رشد و ارتقای توانایی های معلمان برای آموزش بهتر ، شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت است که موجب آشنایی و فراگیری روش ها و مهارت های نوین تدریس برای معلمان تازه کار می شود. او معتقد است که بین مهارت های تدریس معلمان با سابقه خدمتی و سطح تحصیلات مختلف تفاوت معنی داری وجود ندارد و معلمان تازه کار می توانند با استفاده از کلاس های آموزش ضمن خدمت توانایی تدریس خود را افزایش دهند.



2-Boyd

منابع

منابع فارسی:

- آموزگار، حسین. (1380). بررسی وضعیت آموزشی کارشناسان آموزش ضمن خدمت بخش دولتی و طراحی الگوی مناسب، مقاله دکتری، شماره 41، 42.

- آويژگان، مريم و كرم عليان، حسن و زندي، بهمن و عشوريون، وحيد و چنگيز، طاهره، مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، (1381). شماره 5. - ابطحی، سیدحسن، (1383). آموزش وبهسازی سرمایه های انسانی، چاپ اول، تهران: انتشارات پویند.

- اسحاقی ابیانه، محمد، (1385). آموزش ابزار توسعه منابع انسانی، مجله صنعت لاستیک ایران، تهران: شماره21.

- اسماعیلی، بابک، (1385). نیازسنجی، مجله تدبیر، تهران: شماره117.

- الیاسی، محمد حسین و تقوی، منصور، (1388). فصلنامه مطالعات مدیریت انتظامی، سال چهارم، شماره 3، ص 326-341.

.................